patiënt van de maand mei: Ruby
Op een vrijdagmiddag in maart ging ik met mijn zoontje bij een boer eieren halen. Mijn zoontje mocht de eieren halen en kwam terug met eieren en verschillende dicht geniete koffiefilterzakjes, gevuld met bloemenzaadjes. Ik zei: “Wat is dat dan?”. Waarop hij antwoordde: “Die kun je daar gratis meenemen” en aangezien hij momenteel in de ban is van tuinieren, snapte in het wel.
Op de zakjes zag ik ‘o.a. stokroos’ geschreven staan. Vervolgens belandde de zaadjes op het aanrecht, niet wetende wat voor een ellende ik in huis had gehaald!
Holle bolle Ruby
De volgende ochtend zagen wij dat onze hond de zakjes met zaadjes van het aanrecht had gepakt, want ze lagen in de woonkamer op de grond kapot gescheurd met allerlei zaadjes/pitten eromheen en wat braaksel.
Wij zagen er niet meteen de ernst van in, aangezien onze hond de afgelopen drie jaar (want zo oud is ze pas net) al heel wat gekke zaken heeft weggewerkt: bakken druiven, hele broden, zak met Twix chocolaatjes met papiertjes en al, halve kilo chocolade eitjes, puzzelstukjes, putty klei van de kids, fles met frituurvet, pot pindakaas inclusief het glas enzovoort, enzovoort.
Oftewel, Ruby heeft ook veelal niet eetbare dingen gewoon opgegeten en later weer uitgespuugd. Of het kwam er met de ontlasting vanzelf weer uit.
Paniek
Vervolgens was er die ochtend niets geks te merken aan onze hond, zij rende en speelde de hele ochtend met de kids. Later in de middag begon ze te braken en had last van diarree en liet ook de urine gewoon lopen. Ze begon ook te trillen/rillen en werd erg sloom. Ik heb geen moment geaarzeld en meteen de dierenarts gebeld. Ik dacht ook meteen aan die zaadjes van die ochtend, die ik direct ben gaan opzoeken op internet.
‘Ricinus communis’ stond er op het zakje, met tussen haakjes de naam ‘wonderboom’.
Nou je wilt niet weten wat je dan leest: ‘zeer giftig, maar vooral dodelijk bij inname, de dosis ricine kan per boon verschillen waardoor een minimale hoeveelheid bonen al dodelijk kan zijn voor mens en dier!!!!’
Kritieke toestand
Doodziek hebben wij onze hond naar De Graafschap Dierenartsen vestiging Doesburg (in de dienst) gebracht, waar onze hond moest blijven. Er werd bloed afgenomen voor onderzoek en ze kreeg een infuus ingebracht, want het enige wat gedaan kon worden was spoelen met fysiologisch zout via de bloedbaan. Er was namelijk niets bekend over wat te doen bij inname van deze giftige bonen en daarom ook geen antigif bekend dus......... afwachten maar en duimen dat ze de nacht doorkwam, want wat we erover gelezen hadden voorspelde niet veel goeds.
We mochten te allen tijde bellen hoe het ging en dat deden wij ook. Na een spannende nacht afwachten belde ik meteen weer op om 8:00 uur, om te vragen hoe het met onze hond ging. Ze leefde nog! Leek iets meer alert, keek iets helderder uit de ogen, maar at nog steeds niets. De eerste 24-48 uur zijn altijd het meest kritiek.
Doodstil
Eind van de middag mocht ze naar huis en daar lag ze dan in haar vertrouwde omgeving op de bank, doodstil en kwam er niet af. Ik tilde haar iedere twee uur op om in de benen te komen en naar buiten te sturen in de tuin, waar ze wat rondliep, wat regenwater uit bakken dronk iedere keer en iets plaste.
Om de twee uur deed ik dat. Het gaf mij hoop dat ze telkens wel iets dronk en plaste. Zolang ik dat zag droogt ze tenminste niet meteen uit dacht ik.
Die tweede nacht daarop was ze ook weer doorgekomen en ze leek alweer iets frisser uit de ogen te kijken. Die morgen stond ik wel meteen op de stoep bij de Wehlse vestiging van De Graafschap Dierenartsen en deed weer mijn verhaal aan de dierenarts.
Die pakte vervolgens meteen door en ik mocht Ruby direct brengen. Ruby werd nagekeken en bloed afgenomen voor nier- en leverfuncties. In overleg met mij werd er ook een bloedmonster opgestuurd voor uitgebreidere bloedwaardes, want dan weten we ook precies waar we staan, was het idee waar ik het helemaal mee eens was.
Gif spoelen
Ze kreeg meteen weer een infuus geprikt om door te kunnen gaan met spoelen, spoelen en nog eens spoelen van het bloed via de bloedbaan. Zo werd het ‘gif’ zoveel mogelijk verdund en raakte Ruby niet uitgedroogd, want eten en drinken deed ze niet. En de dagen ervoor had ze ook behoorlijk veel overgegeven en veel diarree gehad!
Ik liet haar weer achter in een kamer in een bench, waar ze onmiddellijk weer ging liggen. Ze had er vrede mee leek het wel. Ze gaf zich over aan haar situatie.
Ik werd goed op de hoogte gehouden over de bloeduitslagen en kwam ‘s middags weer bij haar kijken. Ze wilde nog steeds niets eten (inmiddels drie dagen verder), wat mij genoeg zei over hoe slecht de toestand op dat moment nog was.
De volgende dag een beetje dezelfde situatie: iets meer puf en er straalde weer wat energie uit haar ogen. Tijdens onze bezoekjes aan haar, gaf ze telkens al haar laatste energie wat ze had opgebouwd, om vervolgens weer ‘in te storten’ wanneer wij weer naar huis gingen. Dit heb ik later nog vaak horen zeggen door de assistenten.
Diezelfde avond heeft zij ook weer een hapje gegeten en begon zelfs alweer wat te ‘grommen’ naar een andere hond of kat die daar verbleven diezelfde dag.
Door het oog van de naald
Toen werd het woensdag, de vijfde dag na inname van de bloemenzaden en pitten. Na vier dagen aan het infuus te hebben gelegen om te spoelen, begon ze weer echt te eten, oftewel te schransen om niet meer te kunnen stoppen .......Yess dat is onze Ruby!
In die middag mocht ze weer naar huis, eindelijk! Wat zijn dat lange dagen geweest. Maar aan de andere kant, hoe wonderbaarlijk! Ik stond echt te kijken hoe goed het met haar ging nadat zij echt ‘door het oog van de naald’ gekropen was. En dat was nog maar vier dagen geleden.
Het is echt ‘kantje boord’ geweest! Maar door de goede accurate inzet van alle medewerkers/dierenartsen, veel geluk, maar bovenal haar eigen ‘gif om er weer bovenop te komen’, heeft ze het gered.
De lever- en nierfuncties waren weer compleet verbeterd tot normaalwaarden en de uitslagen van de opgestuurde bloedmonsters, waren ook goed.
Na een paar weekjes rustig aan te hebben gedaan om de conditie weer op te bouwen, gaat het inmiddels weer prima met haar en is ze weer helemaal de ‘oude’!
‘Wonder Labrador’
Ook nergens wat van geleerd hoor......eet nog steeds alles wat los en vast zit. Tja, een echte Labrador, maar wel na het binnenkrijgen van de wonderboomzaadjes, nu een ‘wonder Labrador’ te noemen !!!!!!🍀
Nogmaals dank voor alle goede zorgen en in het bijzonder dank je wel Janneke (assistente) en Ester (dierenarts), die erg hun best hebben gedaan en zich beide erg voor Ruby hebben ingezet en meeleefden op wat voor manier dan ook!!!