Patiënt van de maand: Max
Suzanne uit Nijmegen is trotse eigenaresse van twee bijzondere katten, waaronder Max. Toen Max in 2005 uit het asiel bij haar kwam, was nog niet veel van hem bekend. Hij was om en nabij de twee jaar oud en waarschijnlijk een kruising tussen een Ragdoll en een Maine Coon.
Max is nu senior en vanwege de kwetsbaarheid van raskatten is zijn baasje extra alert op zijn gezondheid. Toen Max stopte met eten, ging hij voor onderzoek naar zijn eigen vertrouwde dierenarts. Uitgebreid lichamelijk onderzoek leverde niets op. Ook op röntgenfoto’s waren geen afwijkingen te vinden. Toen Max op een dag ook neurologische verschijnselen ging vertonen werd mevrouw doorverwezen naar De Graafschap Dierenartsen en kwam op consult bij Simon Schuurman.
Tijdens het eerste consult verslechterde hij zienderogen. Max had tremoren (onwillekeurige samentrekking van spieren) vooral van de kop en kon ook niet meer staan. Het was dan ook al snel duidelijk dat Max intensieve zorg nodig had en werd gelijk opgenomen. Om te achterhalen waar de neurologische verschijnselen vandaan kwamen vond er bloedonderzoek plaats. Max had te weinig calcium in het bloed (hypocalcemie), wat een mogelijke oorzaak kon zijn van de verschijnselen. Door middel van een calciuminfuus was het calciumgehalte in het bloed al snel weer op het goede niveau. Max zelf verbeterde licht, maar minder dan verwacht. De neurologische verschijnselen bleven en Max wilde nog steeds erg slecht eten. Er moest dus meer aan de hand zijn. Een uitgebreider bloedonderzoek vond plaats, maar geen afwijkingen kwamen hierin naar voren.
Na een nachtopname werd na telefonisch overleg besloten geen onderzoek te doen naar hersentumoren of bloedingen. Ondanks dat de prognose niet goed was, wilde Suzanne haar kat de tijd geven te reageren op de medicijnen die hij kreeg. Er werd besloten hem tot maandag in de kliniek opgenomen te houden. Een behandeling met vitamine B, antibiotica en infuus volgde. Omdat Max niet zelf kon plassen, moest de blaas middels massage geleegd worden. De paraveterinair assistentes voerde Max daarnaast regelmatig speciale dieetvoeding. Zijn baasje kwam elke dag op bezoek vanuit Nijmegen met vertrouwde dekentjes van thuis, waarmee Max ‘s nachts ingestopt kon worden.
Tegen alle verwachtingen in ging het daarna iedere dag wat beter. Het dwangvoeren ging makkelijker en Max had minder tremoren. De tweede dag kon hij zelf ook weer plassen en liep hij al een paar pasjes. Op de vijfde dag had Max geen tremoren meer en mocht hij mee naar huis met antibiotica en speciale voeding. De week erop kreeg Simon Schuurman bericht vanuit Nijmegen: “Hij niest al dagen niet meer, hij wordt weer dikker, hij speelt, slaapt, en het enige dat nog herinnert aan zijn opname zijn alle kale plekjes van de bloedafname en t infuus. Hij heeft gisteren zijn volledige rantsoen van 40 gram droog voer gegeten (in 24 uur). Zacht voer eet hij niet meer sinds hij ziek is geweest. Ik weet dus nog steeds niet wat hij in vredesnaam heeft gehad, maar wel dat hij er absoluut helemaal bovenop is. En een normaal katje is het nooit geweest, dus dat zal het ook nooit worden. Hartelijk dank voor jullie goede zorgen”
Op de dag dat Max weer naar huis ging, kwamen de uitslagen van een extern laboratorium binnen. Ook hier kwamen geen bijzonderheden naar voren. Het blijft dan ook een raadsel wat het precies geweest is, daarom is Max is wel een hele bijzondere patiënt van de maand en werd hij ook wel de Raspoetin van de maand genoemd.