patiënt van de maand juli: Hailey

Er was eens....

Een jong gezin met 2 kinderen en een hele lieve poes. Maar toch ontbrak er iets. Na intern familie overleg bleek het een extra huisgenoot en wel een hondje. Na het verdiepen in diverse rassen kwamen we uit op het ras Amerikaanse Stafford. De ene na de andere advertentie kwam voorbij, maar één bepaalde pup die ik steeds zag, maakte mij opslag verliefd; een kruising Amerikaanse Stafford met Dalmatiër.

verjaardagskado

Tijdens het contact dat ik per mail met de fokker had, maakte mijn moeder de opmerking: ‘zoek er maar 1 uit, die krijg je van mij!” Mijn geluk kon niet meer op.
Tijdens het eerste bezoek kwam er één pup als haantje de voorste naar me toe. Alsof het zo had moeten wezen was dat de pup waar ik op de foto al verliefd op was geworden!
Alles voelde goed en vanzelfsprekend ook bij de vrouw van het nestje.
Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds contact met haar. 

Ze kreeg de naam Hailey Khaleesi. Was geboren  op 27 november en kwam op 28 januari bij ons wonen, 2 dagen voor  mijn verjaardag. Echt mijn cadeautje een 3e kindje!

Toen was ze bij ons, en nu? De poes moest er nog niks van weten maar de kids… die waren helemaal happy! Hailey vond alle aandacht maar prachtig. 
Hailey is een ontzettend lief, maar ook heel erg aanhankelijk meiske die veel aandacht vraagt. Leergierig en lekker speels (ze houdt van spelletjes!) Maar ze is ook snel wat nerveus en bang.
Voor haar eerste prikjes en check-up zijn we naar De Graafschap Dierenartsen in Brummen geweest. Hailey was gezond, alleen had veel jeuk. Met een shampootje was dat snel opgelost. 
Om onze band  te versterken en haar het één en ander aan te leren, begonnen we aan de puppycursus. Heerlijk, ik genoot van haar!
Altijd als er thuis bezoek was, moest ze even in de tuin, want Hailey is zo enthousiast en vol energie. Zo kon zij daar even bedaren en kon ik het bezoek rustig naar binnen laten. Hailey is een springer en een ontzettend goede runner, ze lijkt wel een hert. Dus je raadt het al, met haar aanhankelijkheid en enthousiasme sprong ze altijd tegen de deur op.
 

en toen ging het mis

Op 25 mei 2017 (Hemelvaartsdag) ging dit hartstikke mis! Helaas….
We zagen het niet goed maar waarschijnlijk sprong ze zo hard en kwam heel ongelukkig terecht.  Ze piepte even en liep mank... We belden de dierenarts, het verhaal uitgelegd en we spraken af het even aan te kijken met een pijnstiller die ik nog in huis had.
De volgende ochtend liep ze nog steeds niet op die poot en nu deed het wel erg zeer als ik eraan zat. Ze keek me aan en ik wist genoeg, mijn meisje had heel erg pijn en het was foute boel !
Opnieuw gebeld en we konden komen.

het onderzoek

Met 3 man sterk moesten we onze enthousiaste Hailey vasthouden. Toen de arts aan haar pootje zat gilde ze het uit, zo sneu!  De arts twijfelde geen moment en diezelfde middag stonden we op de hoofdkliniek in Vorden, waar orthopedisch dierenarts Tanya de Bruin röntgenfoto’s van haar poot ging maken.
Hailey werd onder narcose gebracht om de foto’s te kunnen maken. Ik nam plaats in de wachtkamer en al snel kwam Tanya terug. Helaas met slecht nieuws; Hailey’s pootje was gebroken.
Een complexe breuk in de groeischijf van haar kniegewricht onder haar knieschijf.  Toen ik de röntgenfoto’s zag heb ik toch wel even gehuild...vond het zo erg!
Tanya zei me dat het heel belangrijk was dat ze direct geopereerd zou worden, want elke keer als ze haar poot boog werd de breuk groter!
Ze legde me uit wat ze ging doen: ze zou een pin met schroefdraad bevestigen, als anker om de boel weer bij elkaar te drukken, zodat het weer aan elkaar kon groeien. De jonge leeftijd van Hailey sprak in haar voordeel, want hierdoor zou haar breuk snel helen. En kon ze er, als de breuk op de juiste manier geneest, op latere leeftijd geen last meer van hebben. Tevens zou ze na de herstel periode ook  weer alles mogen doen. Ik gaf mijn akkoord en liet m’n meisje in Vorden achter, zodat ze meteen onder het mes kon. 

de operatie

Ik ging naar huis met een heel naar gevoel. Gelukkig gaf mijn werk wat afleiding. Wel keek ik continue op mijn telefoon, want ze zouden bellen als de operatie achter de rug was.
Rond 19:00 uur belde de assistente om te vertellen dat alles goed was gegaan en dat ik haar op mocht komen halen. Dus dat deed ik meteen! Tanya nam me nog even mee naar de röntgenfoto’s, om te laten zien wat ze hadden gedaan. En om te vertellen hoe de komende periode moest gaan verlopen. Daarna kon ik naar haar toe. Een normaliter ‘spring in het veld’, nu een zielig hoopje, mijn meiske Hailey. Ze was super blij om mij te zien. 

de eerste dagen na de operatie

Thuis complete rust in de bench. De volgende dag leek ze wel herboren!  Ze was weer vrolijker en liep nog wel wat voorzichtig maar dat ging steeds beter. En ja hoor, ze probeerde weer tegen mij op te springen, gek beest. Dat heb ik natuurlijk tegen proberen te houden. Ik heb haar overal op en af getild. De tweede dag na de operatie leek het alsof er niks aan de hand was. Het was extreem moeilijk om haar rustig te houden. Gelukkig kreeg Hailey iets rustgevends voorgeschreven.

wondcontrole

Na 10 dagen moest ik terug voor wondcontrole en gaf aan dat ze steeds aan de wond wilde likken. Hailey is immers een ‘lebberaar’, hihi. Toen kregen we een kap mee, die ze gelukkig goed accepteerde. Alleen kon ze er de bench niet mee in. En raakte in paniek als ze met de kap tegen obstakels kwam. Dus dan namen we haar maar overal mee naar toe, zodat we haar in de gaten konden houden. Ze liep continue achter me aan. Maar hey, ze genas wel!

Na 2 weken werd er een controle röntgenfoto gemaakt, het was goed, dus mocht de pin eruit. Hailey moest nog wel steeds veel rust houden.  Wat oh zo moeilijk was, want ze wilde zoveel. Dus gingen we nog even door met het rustgevende middel.  Ook moest ze zoveel mogelijk in de bench, want als ze teveel deed kon alles voor niets zijn geweest. 

10 dagen later volgde de wondcontrole. De uitstekende hechtingen werden verwijderd. De wond zag er goed uit. Alleen had ze wel een vochtbult op haar knie. In overleg met Tanya afgesproken het aan te kijken en zoals verwacht trok het vanzelf weg. Op advies van Tanya mocht ik 10 dagen later weer gaan opbouwen met wandelen om haar poot, sterker te gaan maken. Dit gaat hartstikke goed en ze kan nu minimaal een half uurtje lopen zonder er last van te hebben. 

en ze leefden nog lang en gelukkig

We hebben ondertussen nog meer gezinsuitbreiding gekregen; we hebben nog een hond om Hailey te vergezellen, zodat ze zich niet zo alleen voelt en een speelmaatje heeft. Want Hailey kan niet alleen zijn. Ze speelt, ze loopt en rent zelf zo nu en dan. Haar poot is genezen en ze is weer een blije, heerlijk puberende pup van 8maanden oud!

Het was een zware, intensieve periode, waar we ons doorheen moesten bikkelen, maar we zijn oh zo goed begeleid door De Graafschap Dierenartsen. En met name door Tanya, bedankt!

Hailey en ik zijn door dit gebeuren nog hechter geworden. Ben zo blij dat we elkaar goed aanvoelen, een echte vriendschap. En nu kunnen we eindelijk ons plezier samen voorzetten!