Patiënt van de maand februari: Anton
Ook dieren van onze medewerkers zijn weleens patiënt! Onderstaande verhaal is van onze collega Lisa Bosscher;
Anton is een Golden Retriever reu van nu inmiddels bijna 2 jaar. Al van jongs af aan ben ik bij Anton druk met het tandenpoetsen geweest.
Op een ochtend in februari vorig jaar, was ik zijn tanden aan het poetsen en zag tot mijn verbazing een bultje tussen zijn kiezen (de 307 en 308, zie gebitskaart) zitten. Na een aantal dagen werd dit groter. Het viel mij op dat hij nog meer kranten ging eten en slopen dan voor de tijd; een teken dat de bult hem ging irriteren.
Ik nam Anton mee naar de locatie Zutphen, om dierenarts Inge Klein Haneveld de bult te laten zien. Zij stuurde me door naar de hoofdlocatie gezelschapsdieren in Vorden, om verder onderzoek te doen; een röntgenfoto was het plan. Daar beland heb ik samen met dierenarts Erik Stoelhorst een röntgenfoto gemaakt van zijn gehele hoofd. Het leek er in eerste instantie op dat er een tand in de diepte zat en op zijn kop lag, en dat daarom de wortels omhoog groeide en een bult veroorzaakte. Dat was een logische verklaring.
We hebben een afspraak gemaakt bij onze gebitspecialist Harald Salomons. Ik bracht Anton ‘s morgens naar Vorden, zelf moest ik op een andere locatie werken. Het gebitsteam Harald en Nienke (assistente) bracht Anton in slaap en hebben als eerst een dentale röntgenfoto gemaakt, om de 2 bulten en beide omliggende kiezen in kaart te brengen.
Het bleek iets te zijn wat zij nog niet eerder waren tegengekomen, namelijk een ‘odontoma’. Dit is een aangeboren afwijking, wat inhoudt dat 1 tand of kies zich steeds opnieuw ontwikkelt, maar zich niet compleet ontwikkelt. Er zaten dus een heleboel mini-kiesjes in zijn kaak!
Bij het openen van de bult, kwamen wel honderden tandjes vrij. Er werden 3 kiezen verwijderd in de onderkaak om zo ruimte te creëren, om goed bij al deze tandjes te kunnen. Ze kwamen uit de diepte gezet en het waren er honderden! Na ruim anderhalf uur ‘scheppen’ waren de meeste tandjes verwijderd. Een controle dentale röntgenfoto werd gemaakt, maar helaas hebben ze niet alles kunnen verwijderen. Aangezien Anton inmiddels al 2 en een half uur onder narcose lag, moesten ze de behandeling beëindigen. Anton kreeg een soort sponsjes (spongostan) om de holtes te dichten, waar de tanden getrokken waren. Verder werd het tandvlees gehecht. Na deze lange operatie sliep hij zijn roes uit en kwam rustig weer bij.
De dagen erna verliepen erg goed. De eerste dagen was hij erg rustig, maar later werd hij alweer zijn ‘irritante’ zelf. Hij at ook al snel weer zijn brokken, die ik verweekte in warm water. De hechtingen losten mooi op en er is nu alleen nog een litteken over en een stuk ‘lege kaak’, omdat er 3 volwassen tanden waren getrokken. Niet alle tandjes zijn verwijderd, aangezien het aantal zo groot was en de elementen bijna niet met het blote oog te zien waren. Voor nu lijkt het erop dat hij hier geen last van heeft, maar we zeggen het niet te hard. Het kan altijd terug komen in de toekomst!