Patiënt van de maand: Dinges

Begin augustus kwam de kat Dinges, van de fam. Salomons, aangestrompeld op drie poten binnen. Ze kon niet op haar linker voorpootje staan. Dinges werd direct door zijn baasje (en dierenarts bij DGD) Harald Salomons klinisch onderzocht en hij constateerde dat haar bovenarm gebroken was

Klinisch was Dinges niet in slechte toestand. Ter hoogte van haar bovenarm was een wond. Hij heeft haar meegenomen naar de hoofdkliniek in Vorden om te behandelen.

Röntgenfoto: breuk en resten kogel zijn zichtbaar

Op de röntgenfoto was duidelijk een bovenarm breuk zichtbaar. Bij Dinges was de huid ook beschadigd en dan spreken we van een gecompliceerde breuk. Maar wat zien we nog meer op de foto? Het bot was halverwege verbrijzeld door….jawel een luchtbuks kogel! Dinges was beschoten! Effin, we weten niet hoe en wie het gedaan heeft, maar ik wist wel hoe ik Dinges kon helpen. Ik heb Dinges bovenarm geopereerd en gestabiliseerd door middel van een externe fixatie. Dit is een metalen raamwerk aan de buitenkant van het lichaam wat ervoor zorgt dat de botstukken in de gewenste stand worden gehouden. Bij externe fixatie is het mogelijk om wonden gemakkelijker te verzorgen, wat ook het geval was bij Dinges. Het raamwerk is tijdens de operatie met pennen in het bot vastgemaakt. Na de operatie moest Dinges heel braaf twee maanden in de bench blijven. Een paar keer per dag mocht ze er even uit om heling te stimuleren. In het begin kon ze haar ondervoetje niet strekken, omdat door de kogel een zenuw was beschadigd. Met de tijd kon ze dit gelukkig steeds beter.

Begin november kwam Dinges op controle. De breuk was bijna hersteld, maar de externe fixatie moest er uitgehaald worden omdat de onderste pin infecteerde en dit ook zichtbaar was in het bot. Ze is daarna weer strikt in de bench gehouden, maar helaas is het niet goed gegaan. Ik moest Dinges opnieuw opereren. Nu was het wel een gesloten botbreuk (een breuk waarbij de huid intact is) en konden we het stabiliseren met een locking plate. Dit is een plaat waarbij we de kop van de schroeven vastschroeven in de plaat en niet in het bot. Voordeel hiervan is dat de plaat niet strak tegen het bot wordt aangetrokken, zodat de fragile bloedvaten niet afgekneld raken, wat de botheling bevordert.

We zijn ondertussen bijna twee maanden verder en Dinges doet het heel goed. Ze kan nu haar ondervoetje goed strekken. Tijdens de röntgencontrole in januari zagen we dat de breuk bijna geheeld is. In februari komt ze weer op controle en we hopen dan de plaat te kunnen verwijderen. Dan kan Dinges eindelijk weer lekker doen wat ze deed voordat ze geschoten werd: namelijk muizen vangen.

Ik hou jullie allemaal op de hoogte! Dierenarts Tanya de Bruin