Bram - patiënt van de maand maart
maanden van het gebit
Februari is landelijk de maand van de gebitsverzorging. Om wat extra aandacht te geven aan het belang van een fris en gezond gebit, heeft DGD het verlengd tot en met maart.
Onderstaand verhaal is van Bram! Zijn baasjes vertellen:
zintuigen
Bram is onze lieve ruwhaar teckel van bijna 14 jaar. Hij ziet al bijna 13 jaar zeer slecht vanwege staar en sinds vorig jaar is hij ook zo goed als doof. Alleen als je hard in de handen klapt, hoort hij dit nog.
We lopen al jaren in hetzelfde bos bij ons in de buurt. Hij kent de weg daar erg goed, maar we moeten hem, nu hij doof is, wel in de gaten houden. Als er andere mensen aan komen met honden, is hij ons snel kwijt.
stank
Afgelopen februari begon Bram wel erg uit zijn bekje te stinken. We dachten ‘Ach, hij is al een oude hond, logisch dus dat hij wat meer ruikt’. Maar toen begon hij op een gegeven moment ook gek met zijn kopje te trekken.
We hebben toen een afspraak bij de dierenarts gemaakt. Dierenarts Esther van den Brandt had niet lang nodig om te constateren dat het erg slecht gesteld was met het gebit van Bram. Er werd een gebitsbehandeling ingepland in Vorden.
Voorafgaande aan zijn behandeling kregen we pijnstillers/ontstekingsremmers mee tegen de pijn en om de ontsteking te remmen. En ook een tube pasta met hierin chloorhexidine om op het tandvlees aan te brengen, dit werkte ontsmettend.
de behandeling
Zijn gebitsbehandeling was 1 maart. We moesten hem om 8.30 uur in Vorden brengen. In de auto begon de stress voor Bram al een beetje, hij jankte zachtjes. Eenmaal binnen in de dierenkliniek liep hij toch wel vrolijk mee met de assistente. Arm beestje, niet wetende wat hem te wachten stond.
Om 13.00 uur werden we door Esther van de Brandt gebeld dat zijn behandeling geslaagd was, maar dat het een pittige klus was geweest. Er waren maar liefst 30 tanden en kiezen verwijderd van de 42 elementen die een hond heeft. Om 15.00 uur konden we Bram weer ophalen.
Ach, wat was hij een zielig hoopje hond! Hij bleef rustig op mijn schoot liggen en eenmaal thuis ging hij meteen in zijn mand liggen slapen. ’s Nachts was hij rustig, we hebben hem niet gehoord, maar de volgende dag was hij nog steeds heel zielig. We zijn die dag, voor de zekerheid, nog even met hem langs naar Esther gegaan. Zijn mond zag er rustig uit. Voor de zekerheid kreeg hij nog wel een extra pijnstiller (morfine).
vrolijke teckel
De dagen erna ging het steeds een beetje beter met Bram. Hij was minder apathisch, sliep minder en wilde weer wandelen. De eerste week hebben we hem nog wel even aan de riem gehouden in het bos, maar ondertussen loopt hij weer los en thuis wil hij weer met zijn kipje (met piepje) spelen. Wat voor ons een teken is dat hij weer de oude is!
Hij heeft nog wel een beetje moeite om het kipje te pakken en het water drinken duurt wat langer, maar hopelijk komt dat weer goed. Bram is weer een vrolijke teckel en stapt weer blij rond in zíjn bos!
weten hoe een professionele gebitsbehandeling in zijn werk gaat?
Wilt u weten hoe een professionele gebitsbehandeling in zijn werk gaat? Kijk dan hier!