Beagles en labradors

Op 1 of andere manier, zijn het vaak óf beagles óf labradors die gekke, soms gevaarlijke, niet voor dieren bedoelde dingen, eten.
Van chocolade, sokken, gejatte stukken vlees van de bbq inclusief prikkers tot naald & draad en sieraden. 
Matz zijn beagle-oog was gevallen op mooie ronde, niet te weerstaan, roze, humane pijnstillers...
Zijn vrouwtje Laura (ook één van onze collega assistenten in Vorden) verteld:

roze vlek

23 juli 2020, een gewone werkdag breekt aan als om 06.15 de wekker afgaat. Beneden gekomen blijft Matz, een vrolijke beagle van 3,5 jaar, liggen op de bank. Dat is vreemd aangezien hij je altijd meteen vrolijk kwispelend komt begroeten. Dat betekent meestal dat er iets aan de hand is. Of hij heeft stiekem in de kamer geplast (dat doet ie nog weleens) of hij heeft iets gedaan wat niet mocht.
Toen ik aan de ontbijttafel zat, zag ik een enorme roze vlek op zijn kussen, wat ik niet direct herkende. Toen ik het kussen optilde zag ik twee lege stripjes ibuprofen 400mg liggen, helemaal kapot gebeten! Hij had het doosje uit mijn tas gehaald die aan de stoel hing.

foute boel

Op dat moment raakte ik in paniek. Ik ben zelf al jarenlang paraveterinair en wist heel goed dat dit echt foute boel was.
Ik heb Matz direct in de auto gezet en ben naar de praktijk in Vorden gereden. Onderweg heb ik dierenarts Nienke Jongmans gebeld: wat moest ik in hemelsnaam gaan doen na zo’n grote hoeveelheid ibuprofen?!
Als eerste moest ik hem laten braken om eventuele pillen die nog in zijn maag zaten, eruit te krijgen. Ook moest hij aan het infuus om zijn nieren zo snel mogelijk te gaan laten spoelen en ondersteunen.
7.15u was ik op de praktijk. Maar wel alleen, hoe moest ik dit gaan doen?
Gelukkig werkte Matz in tegenstelling tot normaal, heel goed mee en kon ik alvast een infuus aanleggen.
Ook gaf ik hem de injectie om hem te laten braken. Helaas had dat al geen resultaat meer. Er kwam een heel klein beetje voer van de avond ervoor uit, maar geen enkele tablet ibuprofen of iets van een roze kleur.
Dat betekende dus dat de ingenomen ibuprofen al de maag gepasseerd was en grotendeels was opgenomen door het lichaam.
Op dat moment kwam Nienke aan op de praktijk en zij gaf Matz Norit (een koolstof houdende substantie dat er voor zorgt dat er geen verdere opname plaats vindt van de giftige stof). Ook kreeg hij nog een maagzuurremmer en maagbeschermer.

kantje-boord

Matz begon ondertussen steeds zieker te worden. Hij kreeg iets tegen misselijkheid. Ook werd hij suf. Echter, dit was alles wat we voor hem konden doen qua ondersteuning, de rest zou zijn lichaam zelf moeten gaan doen.
Uitgerekend had Matz die nacht 12,5 tablet opgegeten. Dat houdt in dat hij dus ruim 5000mg ibuprofen binnen had gekregen, dat is twee keer zo veel dan zijn lichaam zou kunnen afbreken.
Nienke vertelde me dan ook eerlijk dat ze niet kon voorspellen of Matz dit zou gaan redden. En zo ja, of er dan blijvende schade aan zijn organen zou kunnen ontstaan. Het kan veel schade aanrichten, met name bij de nieren en het hart.

24u per dag zorg

Ik heb de hele morgen bij Matz in de opname gezeten om hem maar niet te diep in slaap te laten vallen. Gelukkig hebben mijn collega’s mijn dienst opgevangen.
In de namiddag hebben we voor het eerst bloed geprikt om te kijken hoe het er voorstond. De nierwaarden waren wel verhoogt, maar gelukkig nog niet dramatisch. Duidelijk was wel dat ze het moeilijk hadden.
Het advies was om Matz minimaal 48 uur aan het infuus te houden, om zijn nieren spoelen en steunen.
Wat ontzettend fijn was (voordeel van paraveterinair zijn), was dat ik een infuuspomp mee naar huis kon nemen. Zo kon ik hem thuis verder verzorgen en had ik 24 uur per dag zicht op hem. Matz is een hele lieve hond, maar houdt niet van een polonaise (inclusief infusen) aan zijn lijf en gaat er dan aan knabbelen.

gaat hij het overleven?

Na twee dagen bleken zijn nierwaarden gestegen te zijn ondanks het infuus. De hoeveelheid infuusvloeistof moest omhoog.
Matz was echt heel erg ziek, wilde helemaal niets eten en lag alleen maar te rillen in zijn bench. Ik vond het verschrikkelijk om te zien, maar opgeven wilde ik nog niet!
Na anderhalve dag wederom bloed geprikt. Zijn nierwaarden bleken weer gestegen te zijn in plaats van gedaald. Toen werd het wel heel realistisch en echt: er was ook een kans dat hij dit niet zou overleven.
Dag 5 van de behandeling: in overleg met Nienke heb ik het infuus op maximaal gezet. Ook de behandeling tegen misselijkheid en de maagbeschermer kreeg hij weer.
Op dag 6 wilde hij ineens een koekje! Die had hij begraven in de tuin en nu opgescharreld. Dit vond ik echt een heel goed teken! Ook een beetje vlees, ging met smaak naar binnen.
We hebben ook voor de vierde keer een bloedonderzoek gedaan en gelukkig gingen de nierwaarden nu omlaag! Dat betekende dus dat het verhogen van het infuus tot maximaal, eindelijk wat betekende voor zijn nieren en dat Matz zich hierdoor ook fijner voelde.
Ik kan niet omschrijven hoe (voorzichtig) blij ik was!

zijn beschermengeltjes zijn nu op

Uiteindelijk heeft Matz acht dagen aan het infuus gelegen.
Toen hij de infuusslangetjes door begon te bijten en zelf de verbandjes eraf trok, wist ik dat Matz heel langzaam weer de oude ging worden.

Inmiddels zijn we een paar maanden verder en krijgt hij een speciaal dieet voor zijn nieren. Hierdoor worden zijn nieren ontlast en komen zijn nierwaarden weer in balans. Ook krijgt hij zijn energie weer terug.
Al met al een happy end, maar hij heeft al zijn beschermengeltjes wel opgebruikt!